< فهرست دروس

درس خارج فقه آیت‌الله مرتضوی

95/12/25

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع: هدي/ اعمال مني/پنجمين عمل/اعمال حج تمتع

بحث در کفایت ناقص در صورتی حیوان تام موجود نباشد، بود حل این مشکل به تفسیر کلمه موجوء بود و قلنا خروج این حیوان از صحیحه علی بن جعفر حکمی است نه موضوعی.

اگر کسی این مبنا را قبول کند اموری بر آن مترتب می شود

    1. کل ناقص عند عدم التام کفایت می کند زیرا از مصادیق هدی است

    2. منتقل به صوم نمی شود

    3. ما فی الحدائق ناتمام است زیرا خروج حکمی است

    4. تمسک به اطلاق به آیه 196(فما استیسر دوم) تمام است زیرا صحیحه علی بن جعفر تخصیص خورده است پس ناقص عند التمکن از آیه خارج شد است پس نسبت به ناقص عند عدم التمکن دلیل بر خروج نداریم و به اطلاق آیه تمسک می کنیم

    5. تخصیص صحیحه علی بن جعفر متعین است

اگر کسی خروج موجوء را موضوعی بداند یعنی اصلا موجوء نقص نیست بر ای مبنا هم اموری مترتب می شود

    1. عدمم کفایت ناقص

    2. صحت ما فی الکفایه

    3. عدم تخصیص صحیحه علی بن جعفر

    4. عدم جواز تمسک به اطلاق آیه 196 زیرا ناقص از تحت این اطلاق خارج شده است.

سیدنا الاستاذ که از کلمه موجوء چیزی استفاده نکرده است و از اطلاقات هم چیزی استفاده نکرده است طبعا بحث داخل در علم اجمالی می شود زیرا علم دارد یا گوسفند ناقص بر او واجب است یا کامل بعد از حج یا در سال بعد یا صوم، قهرا باید احتیاط کند.

واضح است که صوم هم یکی از اطراف علم اجمالی است لذا احتیاط تام زمانی است که صوم را هم انجام دهد درحالیکه سیدنا الاستاذ اطراف احتیاط را ثلاثه قرار داده است.

حال اين سوال پيش مي آيد كه چرا در فرع اول دو چيز را گفته اما در اينجا احتياط تام را گفته است؟

شايد فرق اين باشد كه سيدناالاستاذ در فرع اول، فتوا (لا يبعد) داده است اما در فرع دوم فتوا نداده است و رو به علم اجمالي و احتياط آورده است.

BaharSound

www.baharsound.ir, www.wikifeqh.ir, lib.eshia.ir

logo