موضوع: محرمات احرام/ فسوق/ معنای فسوق/جمع بین روایات
وجه سوم جمع بین روایات:
مرحوم صاحب جواهر می فرمایند بین منطوق دو طائفه تعارضی وجود ندارد منطوق طائفه اولی این است که کذب و سب از فسوق می باشد و منطوق طائفه دوم این است که کذب و فخر کردن در حال احرام از فسوق می باشد و حرام است کما اینکه بین مفاهیم این دوطائفه ایضا تعارض نیستی زیرا مفهوم طائفه اولی می گوید مفاخره از فسوق نیست و مفهوم طائفه ثانیه می گوید سباب از فسوق نیست بلکه تعارض بین مفهوم طائفه اولی با منطوق طائفه دوم می باشد زیرا طائفه اول با توجه به اینکه در مقام تعرف فسوق و بیان حد می باشد مفهوم دارد و مفهومش این است که غیر کذب و سباب امر دیگری از فسوق نیست یعنی مفاخره از فسوق نیست از طرف دیگر منطوق طائفه دوم می گوید که مفاخره از فسوق می باشد اینجا مرکز تعارض می باشد.
و کذلک العکس؛ مفهوم طائفه ثانیه می گوید غیر از کذب و مفاخره، امر دیگری از محرمات احرام نیست و از فسوق نمی باشد پس سب اگر چه حرام است اما از محرمات احرام نیست از طرف دیگر منطوق طائفه اولی می گوید سب از محرمات احرام می باشد.
صاحب جواهر می فرمایند در تعارض منطوق با مفهوم واضح است که منطوق مقدم بر مفهوم می باشد زیرا دلالت منطوق یا به النص است یا بالاظهریت است اما دلالت مفهوم بالاطلاق است و با وجود نص و اظهر نوبت به اطلاق نمی رسد پس مراد از فسوق کذب و سب و مفاخره می باشد ولو مفاخره مباح باشد زیرا بسیاری از محرمات احرام از محرمات ا ولیه نیست بلکه فقط در حال احرام حرام می باشد.
ظاهرا ما افاد صاحب الجواهر تمام است.
وجه چهارم: ما عن العلامة فی المختلف ایشان می فرمایند مفاخره همیشه همراه با کذب می باشد.(ظاهرا علامه در ناحیه مفاخره فرموده است که مفاخره همیشه همراه با سب می باشد)
مطلب دوم: مراد از فسوق در آیه حج چیست؟ گفتیم ده معنا دارد آن معانی مقصود نیست بلکه کذب و سب و مخاخرة مراد می باشد لذا سیدنا الاستاذ فرمودند:« و لا يختص بالكذب، بل يشمل السباب و المفاخرة أيضا»[1]
مطلب سوم:
ما اشار الیه سیدنا الاستاذ بقوله:«و ليس في الفسوق كفارة، بل يجب التوبة عنه، و يستحب الكفارة بشي‌ء، و الأحسن ذبح بقرة»[2]
توضیح مطلب انشاء الله بعد از دهه صفر خواهد آمد

---