درس خارج فقه آیت الله مرتضوی
کتاب الحج
92/08/08
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: محرمات احرام/ لبس مخیط/تعدد لبس
فرض اول:
«فلو لبس المتعدد»
می فرمایند اگر لبس دو مرتبه صورت گرفته باشد یکی ساعت هشت و دیگری ساعت ده من غیر فرق که دو قمیص باشد یا قمیص و قبا باشد در جمیع این فروض کفاره متعدد می شود.
دلیل بر این حکم:
اولا: اطلاق صحیحه محمد بن مسلم
[1]
ثانیا: تعدد اسباب مقتضی تعدد مسببات است و تداخل خلاف قاعده است.
فرض دوم:
لبس دو قمیص یا قمیص و عبا در دفعه واحده صورت گرفته است.
در این فرض می فرمایند علی الاحوط باید دو کفاره بدهد.
دلیل:
اولا: اطلاق صحیحه محمد بن مسلم
[2]
ثانیا: تعدد اسباب مقتضی تعدد مسببات است و تداخل خلاف قاعده است.
علت تنزل از فتوای به احتیاط بخاطر این است که در این فرض مخالف زیاد داریم و فرق این دو فرض این است که یکی ظاهر و دیگری اظهر است.
فرض سوم:
صور قبلی در صورت اضطرار
در این صورت می فرمایند تکلیفا جایز است اما وضعا باید کفاره بدهد
دلیل جواز:
حدیث رفع
دلیل کفاره:
اطلاق صحیحه محمد بن مسلم
فرض چهارم:
تخلل کفاره بین دو لبس
اکثر محققین فرموده اند-بلکه ادعای اتفاق شده است- که باید دوباره نیز کفاره بدهد.
دلیل:
الا: اتفاق
اولا: اطلاق فی الجمله ی صحیحه محمد بن مسلم
[3]
ثالثا: تعدد اسباب مقتضی تعدد مسببات است و تداخل خلاف قاعده است.
در نتیجه کفایت کفاره ساعت اول از کفاره لبس ساعت دوم دلیل ندارد.
فرض پنجم:
لبس عبا و قمیص دفعة واحدة
در این فرض هم تعدد کفاره لازم است با این فرق که از فتوی به احتیاط تنزل شده است بخاطر این است که احد المصادق اظهر است.
دلیل:
اولا: اطلاق صحیحه محمد بن مسلم
[4]
ثانیا: تعدد اسباب مقتضی تعدد مسببات است و تداخل خلاف قاعده است.
ایقاض
هیچ یک از فروض اجماع تامی ندارد.
سیدنا الاستاذ این مطلب را از صاحب جواهر گرفته است.
عبارت جواهر:
و لا محيص عن العمل به بعد أن كان جامعا لشرائط الحجية، و هو يعم لبسها دفعة و دفعات، بل قد يمنع كون لبسها دفعة واحدة لبسا واحدا، و لو سلم فقد يمنع أن سبب الكفارة اللبس كي يعتبر اتحاده و تعدده، لما سمعته في‌صحيح زرارة عن أبي جعفر عليه السلام «من لبس ثوبا لا ينبغي له لبسه»
[5]
عبارت جامع المدارک:
و من هذا الصحيح(صحیحه محمد بن مسلم) ظهر حكم لبس عدة في مكان.
ترک هفتم از محرمات احرام، اکتحال می باشد و سیاتی انشاء بعد از دهه محرم
[1] مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ مُوسَى بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ حَرِيزٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع عَنِ الْمُحْرِمِ- إِذَا احْتَاجَ إِلَى ضُرُوبٍ مِنَ الثِّيَابِ يَلْبَسُهَا- قَالَ عَلَيْهِ لِكُلِّ صِنْفٍ مِنْهَا فِدَاءٌ. وسائل الشيعة، شیخ حر عاملی، ج، ص159، باب 9، ح 1، ط آل البیت.
[2] وسائل الشيعة، شیخ حر عاملی، ج، ص159، باب 9، ح 1، ط آل البیت.
[3] وسائل الشيعة، شیخ حر عاملی، ج، ص159، باب 9، ح 1، ط آل البیت.
[4] وسائل الشيعة، شیخ حر عاملی، ج، ص159، باب 9، ح 1، ط آل البیت.
[5] جواهر الکلام، محمد حسن جواهری، ج20، ص436.
