موضوع: ثبات قدم در جنگ نرم / درس اخلاق

 میلاد با سعادت امام هادی صلوات الله و سلامه علیه را تبریک عرض می کنیم. هرچند مشهور، ولادت ایشان را در ماه رجب بیان کرده اند.

 علاوه بر وظایفی چون نشر معارف الهیه و بیان حقائق و دفاع از حریم دین که در حدّ توان فی نفسه بر گردن ما هستند و آیهﻯ شریفهﻯ﴿...فَلَولا نَفَرَ مِن کُلِّ فِرقَهٍ مِنهُم طائِفَهٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدّینِ وَ لِیُنذِروا قَومَهُم إذا رَجَعُوا إلَیهِم لَعَلَّهُم یَحذَرُون﴾ [1] و روایت امام رضا(ع) که می فرمایند «فَإنَّ النّاس لَو عَرَفُوا مَحاسِنَ کَلامِنا لَتَّبَعُونا» نیز بر آنها دلالت می کنند، مستحضر هستید در این ایام و مقطع زمانی، وظایف بسیار خطیر و مهم دیگری بر گردن ما هست که برای انجام آنها باید به خودمان فشار بیشتری بیاوریم. معروف است میزان کار روزانه، هشت ساعت می باشد اما این مقدار برای ما کافی نیست بلکه میزان کار برای ما دوازده، چهارده و یا پانزده ساعت است و باید از اول صبح تا پاسی از شب مشغول درس و بحث و ارتقاء علمی که برای ما واجب است باشیم و در کنار آن نیز به ارشاد و هدایت مردم و تبلیغ دین بپردازیم که در این مقطع حساس که همانند دوران جنگ است، بسیار ضروری می باشد. در زمان جنگ گاهی رزمندگان اسلام تا سه روز در خط مقدم بودند و خواب به چشمشان نمی آمد و اگر یک لحظه غفلت می کردند و می خوابیدند، چشم باز می کردند و دشمن را بالای سر خود می دیدند. برخی از افراد نیز که چند روز بیدار مانده بودند، زیر بمباران و صدای وحشتناک انفجارها بی اختیار به خواب می رفتند. چون النَوم أخُ المَوت. خواب بی اختیار بر آنها مسلط می شد. حتی برخی از دوستان بودند که بعد از چند روز بی خوابی، در حال خواب به اسارت دشمن درآمدند. فرماندهان جنگ نیز که از طریق بی سیم عملیات را فرماندهی می کردند و اخبار مختلفی به آنها می رسید، لاینقطع به صورت شبانه روزی در جهاد فی سبیل الله بیدار بودند. البته خستگی و زحمت فرماندهان بیشتر از رزمندگان بود. چون علاوه بر زحمت جسمی، زحمات روحی بسیاری نیز متحمل می شدند و لحظه به لحظه اخبار خطرناکی به آنها می رسید که در همان لحظه باید تصمیمی می گرفتند و اگر تصمیم غلطی می گرفتند، جان دیگران را به خطر می انداختند. لذا با این مسؤلیت سنگین، فشار روحی زیادی بر آنها وارد می شد و به حدّی می رسید که برخی از آنها بیهوش می شدند و از حال می رفتند و باید افرادی می آمدند و آنها را به هوش می آوردند و دلداری و تسلی خاطر می دادند تا دوباره مشغول کارشان شوند.

 همهﻯ چشم ها روز قیامت گریان هستند مگر سه چشم. چشمی که به خاطر معصیت خدا بسته شده و به نامحرم نگاه نکرده است، چشمی که از خوف خدا گریه کرده و چشمی که در راه خدا بیدار مانده است. لذا این خستگی ها و بیدار ماندن ها برای خدا، مصداق این روایت هستند و در روز قیامت این چشم ها گریان نیستند.

 در حال حاضر نیز افتخار بزرگ ما این است که همگی سرباز هستیم و انشاءالله بتوانیم وظیفهﻯ سربازیمان را ادا کنیم. این جنگی که ما در آن قرار داریم، جنگ نرم است که بسیار بدتر و سخت تر از جنگ سخت است. چرا که از طرف وهابیت و ضد انقلاب و تجزیه طلبان و... مورد هجوم هستیم که همگی سعی می کنند حرف های باطل خود را به خورد مردم بدهند و شب و روز با ما در حال جنگ هستند. ما هم با آنها می جنگیم و به لطف خدا یک لحظه هم از پای نمی نشینیم و انشاءالله پیروز می شویم. چون ما در راه خدا و ولایت امیرالمؤمنین می جنگیم و آنها در راه شیطان و ولایت طاغوت می جنگند. کما اینکه کفار در جنگ بدر، مسلمانان را تهدید می کردند و می گفتند «نَحن لَنا العُزّی وَ لا العُزّی لَکُم». یعنی پشتوانهﻯ ما بت عزّی است ولی شما پشتوانه ای ندارید چون بت عزّی را از بین بردید و آن را لگد مال کردید. وقتی این تهدید به گوش رسول الله(ص) رسید، ایشان به مسلمانان فرمودند شما نیز در جواب آنها بلند بگوئید «اَللهُ مَولانا وَ لا مَولی لَکُم». یعنی آفریدگار جهان و خالق هستی با تمام امکاناتی که در عالم طبیعت برای انسان های مؤمن و موحّد، مسخّر کرده است، پشتیبان ما است ولی شما پشتیبانی ندارید. چون مسیر شما مسیر شیطان است.

 ﴿وَ قَالَ الشَّیطانُ لَمّا قُضِیَ الأمرُ إنَّ الله وَعَدَکُم وَعدَ الحَقِّ وَ وَعَدتُکُم فَأخلَفتُکُم وَ ما کانَ لِیَ عَلَیکُم مِن سُلطانٍ إلّا أن دَعَوتُکُم فَاستَجَبتُم لی فَلا تَلُومُونی وَ لُومُوا أنفُسَکُم ما أنا بِمُصرِخِکُم وَ ما أنتُم بِمُصرِخیّ إنِّی کَفَرتُ بِما أشرَکتُمُونِ مِن قَبل إنَّ الظّالِمینَ لَهُم عَذابٌ ألِیم﴾ [2] «روز قیامت که می شود شیطان می گوید من رفیق نیمه راه هستم و وعده های من برخلاف وعده های الهی که تا آخر ادامه دارند، پوچ و دروغ بودند و واقعیتی نداشتند و شما احمق بودید که از من تبعیت کردید. مرا ملامت نکنید، خودتان را ملامت کنید. امروز نه من می توانم به داد شما برسم و نجاتتان بدهم و نه شما می توانید برای من که ته جهنم هستم کاری کنید».

 پس در این شرایط، ما پیروز هستیم. چون ما خدا را داریم، پیغمبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) را داریم، امام زمان(عج) را داریم که در نامه ای به شیخ مفید(ره) فرمودند «بدانید رعایت ما شامل حال شما هست و اگر نبود این إشراف ما و مراعات حال شما از سوی ما، هر آینه حوادث، شما را تکه پاره کرده بود و دشمنان، شما را از بین برده بودند و نابود شده بودید. مگر شما چیزی جز یک گروه معدود به نام شیعه هستید که این همه دشمن دارید». لذا ما با این همه پشتوانه های معنوی و الهی، از چیزی باک نداریم و انشاءالله پیروز هستیم و به راه خودمان ادامه خواهیم داد. چون حق با ماست. اما باید وظیفهﻯ خودمان را انجام دهیم چراکه خداوند فرموده است «إن تَنصُروا الله یَنصُرکُم وَ یُثَبِّت أقدامَکُم». انشاءالله خداوند بر توفیقات شما بیفزاید و خیر دنیا و آخرت به شما کرامت فرماید.

 از این ایام و لیالی استفاده کنید و در فرصت هایی مثل پنجشنبه و جمعه، به روستاها سر بزنید که بسیار نیاز دارند. روستاهای بزرگی که در اطراف اهواز هستند، با زبان عربی و روستاهای دورتر با زبان فارسی، احتیاج دارند کسی به آنها سربزند. امام حسن عسکری(ع) فرمودند بزرگترین یتیم، یتیمی است که از امامش منقطع شده باشد. لذا در زمان غیبت، این مردم، ایتام آل محمد(ص) هستند که نیاز به سرپرستی دارند. بروید سراغ آنها و از آنها سرپرستی کنید. وَفَّقَکُمُ الله تعالی وَ إیّانا.

 وَ السلامُ عَلَیکُم وَ رَحمَهُ اللهِ وَ بَرَکاتُه.